"Mad" wypad dookoła Puszczy Bukowej.

Niedziela, 26 lutego 2012 · dodano: 26.02.2012 | Komentarze 15

Zapaliłem się do tej wycieczki jak nigdy... szczerze mówiąc była to moja pierwsza dłuższa wyprawa na rowerze, wszak od niedawna jeżdżę.
Wystartowałem wcześniej, aby dotrzeć na miejsce zbiórki na czas i sprawdzić, czy leśna droga do miasta nadaje się do jazdy. Nie dość, że się nie nadaje, to jeszcze miałem małą opóźnienie... na szczęście Krzysiek na mnie poczekał i razem z Gwarnej ruszyliśmy do ronda w Zdrojach. Szybkie zakupy i odczekanie kwadransa, czy ktoś się pojawi. Nie pojawił się. Wojtek miał dołączyć do nas w Podjuchach, co uczynił.
Startujemy. Krzysiek ruszył, pojechał, a ja jeszcze chwilę się bawiłem ze słuchawkami... gdy w końcu się udało, wystartowałem, redukcja biegu (jak to fajnie mieć planetarną piastę) i gaz... a tu nagle trzask, sru, pierdut... manetka zmiany biegu luźna... co jest?! Przecież w piątek rower wyszedł z serwisu i zapewniano mnie, że linki są w porządku (chciałem je wymienić):

Piasta ustawiła się w maksymalnej pozycji... co na równej drodze dawało jako taki komfort, ale już na podjazdach... o tym zaraz...
Kilka minut kurwiłem pod nosem... jak ja dotrę do tego serwisu, jak ja im nawciskam... osz! po prostu energia rozpierała mnie przez pierwsze 30 km!


Pierwszy większy popas urządziliśmy sobie w Gryfinie, Okazało się, że wszyscy palą, więc komiczna sytuacja, w której zsiadają z rowerów, wciągają bułki i palą papierosy... co spotkało się również z komentarzami ze strony przechodniów.

Później się zaczęło to co musiało się kiedyś rozpocząć. Podjazdy.. tak... dla sprawnego roweru byłaby to błaha sprawa, ale dla mojego już nie... maksymalne przełożenie na planecie nie należy do wymarzonych w takiej sytuacji... Na początku nie poddawałem się... ale sił nie było tyle ile chęci. Za każdym zakrętem podjazdy robiły się większe ;-)

Za każdym podjazdem był kolejny!!! miałem już tego dość.

Ciągle podjazdy i podjazdu... to najczęściej powtarzałem sobie w myślach, później zaczęły się podjazdy pod wiatr... bez komentarza.

Drugi popas urządziliśmy sobie nad jeziorem wirowskim... Krzysiek chciał wejść na teren ogrodzonego i strzeżonego przez niebezpieczne psy ośrodka przez dziurę w płocie... tak... one go zauważyły... trochę przestraszeni, kiedy okazało się, że psy również wiedzą o tej dziurze... 2 owczarki niemieckie i kundel... za płotem nie wyglądały za sympatycznie:


Okazało się jednak, że nie były takie złe.

Dalej już kierunek ognisko, przy ogrodzie dendrologicznym w Glinnej... zachciało się nam skrutu:





Te zdjęcia nie wymagają komentarza.

Kiełby:


i do domu... pchając rower... po błocie na najwyższym przełożeniu...


Więcej zdjęć.


Tracking